تو رگای بی روح این شهر ادما رد میشن از کنار هم
میرن از نو بسازنو و ویران کنن
هرچیو دیروز ساختن خراب کردن باهم
زنجیرشده به هم ذهنشون اونا که شکستن زنجیرو تو فکرشون میدونن باید عبور بایدم
ازین تکرار گذر کرد
همه به ظاهر سالمن همه ا تو مسموم همه به مسائل واقفن
اما به هم مظنون اونا که رفیقن واسه هم هی دست تکون میدن از دور
صبر کن که نزدیک شن فقط همه مسلح تا دندون
همه داستانا یه چیزن همم بلدن بنویسن همم بلدن بخونن
اما فقط از رو از خشم ادما بترس وقتی که داد نمیزنن
خشمو نمیریزن بیرون تا نفرتو اب بدن از تو
وابستن به دشمنشون وابسته به ضدیت حفظ هویت جمعی با سرکوب اقلیت
دادم نزدی نزن فقط نگه ندار تو سینت سریعتر عبور کن عبور از این وضعیت
بلند دیوارااا آآ ازین شهر که سوخت توی شعله هاش
تنه ریشه هاش
ریشه هاشو خشک کرده بود نسلی رو که بزرگ کرده بود
سگ سیاه نامیدی پیششون توله هاشو گرگ کرده بود
کسی دیگه کودک درونو از تاریکی دیگه نمیترسوند
همگی خوب میدونستن اون چه شبایی رو صبح کرده بود
خوب واسه ما خیلی کم بود ما دنبال عالی میگشتیم
پس نباید همه ی خشممون رو توی لطیفه خالی میکردیم
تش قاتی شد عذاب و خندمون وانگهی دریا نشد قطرمون
مثه ااتقم تنها توی تهران تار متروکه ی انکبوت
رهایی رهایی شکستن دیوار یه سوال تو فکرم دنیا مرزی نداره
تو سینم یه فریاد درحال انفجاره
عبور کن ازین شهر که خورشید درحال انتظاره
BahramEshtebahe Khoob
Bahram24 Saat